bir sevgililer günü daha mı ?

Suskun bir gün bugün. Sabah kuşlar bile mutsuz
Hafif bir yağmur damlıyor üzerine
Ve güneş bugün saklanıyor. Ben saklanmıyorum tek
Nereye gitsem buluyorlar beni
Yağmurdan bile korkuyorum. Bedenim yorulmuş, tutsak olmuş...
Ağlayamıyorum bile, bir an ağlasam
Damlaların yanında sönük kalıyorum.
Yürüyorum, tek benim yanlız şehirde...
Dün gece çığlık atan yosma bile yok
Simit satan çocuk da!
Suskunum bu şehirde suskun
Buralarda ağaçlar yorgun, direnemiyor...
Rüzgar çaresiz esiyor
Nasıl ayaktayım şaşıyorum kendime
Eskiden yerinde duramayan, koşan, zıplayan çocuk da değilim hani
Yürüyen cesedim sanki!
Susuyorum, Susuyorum, Susuyorum...


Kafamda kavak yelleri esmiyor artık
Kareyel mi desem, lodos mu desem...
Adını bile hatırlamıyorum rüzgarların
Saçlarım ıslak, kasvetli rüzgarlarda dalgalı
Bir okyanus sanıyorum kendimi
Adımı unuttum, kendimi unuttum
Yaşadıklarımı neden unutamıyorum Tanrım!
Kaç yol aldım, kilometresi bile belli değil
Telefonum sessizde, melodisi bile yok...
Utanıyorum belki de kendimden
Hiç miyim, piç miyim bilemiyorum bu şehirde
Yağmur bile terketti, ses kesildi
Rüya mı, gerçek mi kestiremiyorum
Çıplak bir adamım işte, ama bakan bile yok
Halbuki; "özgür"lük derdim eskiden buna
Kimseler yokken, bu neye yarar be!
Yürüyen bir cesedim biliyorum bunu
Utanıyorum, Utanıyorum, Utanıyorum...